Friday, August 4, 2023

Pahit

puncak dari sebuah langkah 

dua hasil yang kan hadir

manis 

pahit

bila kehendakNya memang pahit 

sebelum manis

laluilah pahit itu



Monday, July 17, 2023

Kursi

 lupa

sengaja

atau kah

ambisi

berguguran rasa satu satu

yang dulu ada padamu kini hilang semua

sirna tak tersisa


Thursday, July 6, 2023

Mengapa

UjianMu sungguh membuatku goncang

kuingin istiqomah dalam perubahan ini

Engkau selalu hadirkan dinamika

hingga kadang goncangan itu membuatku goyah

Wednesday, June 21, 2023

Ikhtiar

 terseok dalam tanjakkan 

langitkan doa di tiap langkah

peluh ngilu dan perih 

pelangi kan bercahaya kelak

Monday, June 19, 2023

Takdir

Begitu nyata 

tiap kejadian 

bukti akan qodo dan qodarMu

semua kembali padaMu

rencana adalah skenario dan harapan

peristiwa adalah bukti KuasaMu

Wednesday, May 31, 2023

Thursday, February 4, 2021

Air mata Lek Sarto

 

Lek Sarto mung nyawang HPne, suwe anggone nyawang nganti katon kosong pandangane.
Sansoyo nggrantes anggonku nyawang awit luh tumetes nyebrang pipine trus anjlog nang mejo, lek Sarto tetep ora obah.
"mbok mpun to lek, ampun kejeron anggone menggalih perkawis, jan jane wonten punopo?"
Iseh ora obah meneng lan luh terus mrebes mili, aku lan lek Karman mung ndomblong bingung ora tinemu jawaban.
"Mas guru, pripun niki, aku malah bingung, gek gek kang Sarto kesambet nang wet mburi iku"
"husss, sampaian niku lek, senengane kok horor"
Lek Sarto nginguk ngiwo nyawang aku lan lek karman kanti ilun ilun anggone mengo.
"aku ora kuat yen ngene terus, aku ora iso nyukupi kebutuhane genduk"
"lha pripun tho, jenengan malah iso duwe cageran warung iki, kae sawangen liyane do ambruk rak jelas juntrunge" lek Karman nyaut
"nanging piye ya, aku mumet lan kudu piye iki...."
" lha to malah dresulo terus, uwes to"
"mpun mpun, janjane wonten punopo, cerito to lek..."
" ngeten mas Guru, ngeten.... Nopo niku.... Ahh.... Segane ora iso mateng!"
"pruut ahh mung sego wae ndandak nangis, wes ki kopi susu" lek Karman ngadeg mbayar trus lungo
"lek, arep nangdhi..." lek sarto nggembor
"nggolek sego nang warung liyo"

Monday, May 11, 2020

Magic com Anyar

Ora kaya biasane, dengaren kang Marto ngganepke pasane santap buka nang angkringan sore iki. Wajahe katon anyel lan ora sabar pesen es teh rong gelas. 
"Sampeyan napa kang, rak biasane buka magrib Nang kene biasane kok bengi" kang Nyono Karo ngudek es teh.
"Ketiwasan sore Iki kang" 
"Ketiwasan piye to, lha ana apa? Anak bojomu Nang dhi? Apa ora dimasakke"
"Aku mau blonjo pithik, tempe, malah aku Yo tuku degan rong glundung"
"Lha dene wis blonjo kok malah buka Rene, wis Jian sampeyan Iki ora hargai istri masak pa piye?"
Aku nyawang wong loro dha saurmanuk rak isa dipedhot.
"Kang Nyono, obat maag wae Yo, aku Ndang Arep buka malah telat Iki"
"O ingih pak guru, sekedhap njih."
Tak sawang kang Marto nyruput es teh seger tenan. 
"Ngene lho kang Nyono mau masakkane bojoku wis cemepak Nang meja Kabeh, lha kaya biasane kurang limang menit Padha Arep ngeler Sega. Lha kok malah jebulane magiccom  durung diceprutna nang stopkontak lha isih banyu ro beras"
Lek Nyono ngempet ngguyu ro nyawang aku trus mlebu, aku ya pamitan tak tinggal Dewe lek Marto lagi umak umik nyamleng gorengan.

Laptop Pak Guru

Sakwise buka sebelum isak tiba, kulangkahkan kaki menuju angkringan lek Nyono. 
Kulihat dari jauh lek Marto ngawe-awe tangane diangkat dhuwur sajakke nyeluk aku.

"Wonten punapa Lek, kok kadingaren sampeyan ngundang-ngundang aku"

"Injih mas guru, mbok mriki sediluk sambil nunggu azan Isak. Niki lho lek Nyono ngangkluh warunge sepi, aku Yo wis prei ora kerja lho."

"Lha nggih kados pundi kahanane nggih kados ngeten je, sabar mawon nggih"

"Lha sampeyan ngertos boten, kinten-kinten kapan Corona niki lunga, minggat saka kene mas guru" penuh semangat tekon meksa lek Marto iki

"Iyo mas guru, sampeyan kan duwe laptop jajal digolekki kapan kira-kira lunga" kang Nyono nyaut.

Kupandangi wajah keduanya yg masih menunggu jawabanku, otakku pun tiba-tiba berputar cepat berita dari satu televisi ke televisi lain, koran, dan status para petugas covid-19 menunmpuk, tak satu pun ada jawaban pasti yg harus kuucap. 

"Pripun Niki mas guru?, Kapan Corona lunga Saka Indonesia."

"Yo wis ngene Yo dedonga muga-muga habis lebaran besok Corona pun lunga lek, dadi warungmu Yo rame, lek Marto Ya Ndang kerjo Malih." Sambungku.

"Lha kok ndadak munggu bada to mas guru?"

"Iyo mas, mbok Kono di mail pa dikandani lewat laptope sampeyan Ndang sesuk lunga"
Ini yang salah jawabanku atau mereka yg tidak tahu fungsi laptop, aku hanya tersenyum memandangnya.

"Coronane Arep njaluk ngapura dhisik, bubar riyaya id, dadi lungane wis gak duwe salah, ngertos sampeyan."kujawab sambil pamitan karena azan Isak sudah terdengar.

"Iyo Yo, Corona meh njaluk ngapura dhisik kang, suwun mas guru inponya"

Masih kudengar mereka berbicara dan berteriak memanggilku.

Tuesday, April 21, 2020

Kartini

"Esuk iki ora koyo biasane Kang" lek Marto sambat muleh Soko subuhan
"Lha kepiye to kang, Iki Yo gerimis, tur bocah-bocah Yo do prei, koyo biasane seng kepiye maneh" lek Sayuti nyaut sak kecape
"Niki lho kopine mpun di unjuk riyin Ben anget, gerimis ngene iki pas" kang Yono bakule tanggap.
Aku mung nyawang, nunggu respon lek Marto, nanging dewekke mung mandeng dalan kang sepi sedilok sedilok narik nafas jeru trus nyekel batukke.
"Awakmu iku kenopo kae lho gurune Yo ngenteni jawabanmu, wong kok malah ngalamun" lek Sayuti sajake kemropok ora sabar.
"Ngene lho, Dino Iki setahun mbiyen aku melu ribu ngeterke genduk putuku Nang salon, antree awet bubar subuh ngene iki, direwangi padu ro mbok mbok awet anakke nyelo nggenduk. Nanging isuk iki, jiaan nyenyet, piye kahanan Iki Arep rampung" lek Marto melas suarane
"Iki Dino kan mengeti mbokne, lha Saiki sopo seng kelingan ro mbokne" neruske omongan
"Sek, sek, sek, mengeti mbokne lha mbokne genduk iku sopo kok dipengeti sampai suk suka an antre nang salon. Wah jian nglindur Iki sampeyan" lek Sayuti nyaut neh
" lha to Ojo meneh wong wong Nang kono, sampeyan seng Nang kene wae lali je" lek Marto langsung muni muni
"Sekedap sabar lek Marto, Yo Ojo gebyah Uyah, pancene lek Sayuti ora ngerti sopo mbokne genduk Yo Ojo nesu. Sak ngertiku Iki Dino tanggal selikur iku mengeti hari Kartini" kucoba menengahi
"Lha mbokne genduk iku kan Kartini Yo berarti kan dipengeti sak Indonesia" ro nyruput kopine lek Marto mbayar trus lungo.
Lek Sayuti, kang Yono mung gedek gedek nyawang gegere lek Marto soyo suwe soyo ilang mlebu gang.

Isolasi

Dipegang gelas itu berulangkali, disentuh, letakkan, sentuh lagi. Pandangannya jauh menerawang entah apa yang dipandangnya. 
Tak seperti biasanya lek Marto terlihat kalut dan bingung. Sesekali ia sentuh mendoan yang memang masih panas, tak jadi jua ia angkat ke mulutnya. 
"Kamu itu kenapa to kang, ora kaya biasane, ceria sumringah, ceplas ceplus cabe kamu yang habisin, ada apa?" Kang Sanadi mbuyarke suasana wengi iki
"Emak ning kampung takon, aku mulih ora bada Iki?"
"Lha kok jawab piye kang?" Sambung lek Karman
"Embuh Iki aku rung isi jawab"
"Lha kok durung isa?kenapa?, Tabunganmu Ya ana, motormu Ya kuat tekan kampung, wong Ya mung cedek. Ngono kok bingung" 
Tak ada jawaban, lek Marto mung nyruput kopine. Suasana tegang menunggu entah apa yang akan keluar dari mulut lek Marto. Detik terus berdetak tanpa suara, warung sing biasane penuh full, Iki mung wong telu, papat ro bakule. Awit ana himbauan dilarang berkerumun aturan ngopi, njahe, lan ngunjuk susu mung entuk wong telu sing lungguh liyane pesen kursi dhisik Yen Arep ngopi utawa milih dibungkus.
"Pripun Niki mas guru" lek Karman nembak pitakonan
" Lha nggih nengga jawaban lek Marto, aku Yo ora ngerti nek Babagan iku lek" sembari kutatap lek Marto
"Wis ngene tak wenehi ngerti, aku pengin mulih, aku ora Wedi Corona utawa copit-19 awit aku wis duwe masker lan sabun cair. Aku mung kepikiran emak telp kampungku lagi di download lan di slow down karo perangkat desa awit Senin wingi mbuh sampe kapan. Aku njur piye nek ngene iki, dadi bingung mulih apa ora?"
Saling pandang aku, kang sanadi, lan lek Karman.  Lek Karman ro kang sanadi ngguyu ngakak aku mung mesem sementara lek Marto mung nyawang sajake bingung.